Kłótnia_małżeńska_B1_PDF

Mąż: Kochanie, za 3 (trzy) godziny mamy samolot, pospiesz się, proszę. Nie chcę, żebyśmy się spóźnili. Pamiętasz, jak było ostatnim razem? Ledwo zdążyliśmy.
Żona: Daj mi jeszcze parę minut, chcę się upewnić, że wszystko wzięliśmy. Poza tym muszę sprawdzić, czy zakręciliśmy wodę, wyłączyliśmy gaz, no i czy wszystkie okna są zamknięte. A, i balkon. A tak w ogóle to może mógłbyś mi pomóc? Dlaczego to ja mam się wszystkim zajmować?
Mąż: Przecież sprawdzałaś już kilka razy. Ja też sprawdzałem. Wszystko w porządku. Możemy wreszcie wyjść?
Żona: Poczekaj, parę minut nas nie zbawi, a ja będę spokojniejsza. Najważniejsze: paszport jest, prawo jazdy jest, bilety są, portfel jest, w portfelu karta do bankomatu, pieniądze… A ty niczego nie zapomniałeś?
Mąż: Nie, nie, czy możemy wreszcie wyjść? Pewnie taksówka już na nas czeka. Zaraz zaczną się korki, a ty musisz się tak guzdrać? Zobaczysz, będziemy biec do bramek na lotnisku z wywieszonym językiem.
Żona: Nie przesadzaj. Weźmiesz ode mnie ten plecak? Jest za ciężki, sama go nie podniosę. Wystarczy, że mam torebkę wypchaną twoimi gadżetami. Nawet na wakacjach nie możesz wytrzymać bez swojego smartfona i tych głupich gier?!
Mąż: Proszę cię, nie zaczynaj od początku. Wyjdźmy już, bo jak tak dalej pójdzie, nie będzie żadnych wakacji, jeśli nasz samolot odleci bez nas.
Żona: Już, już, jak zwykle wszystko jest na mojej głowie, bo ty nawet palcem nie kiwniesz! Ok, sprawdzone, możemy iść. Masz klucze? Zamknij drzwi, ja mam obie ręce zajęte.

(Po chwili:)
Żona: Na pewno zamknąłeś?
Mąż: Wiesz co, nie miałbym nic przeciwko, gdybyśmy mieli teraz ciche dni.

Słownictwo:

ledwo – z trudem, mało brakowało, a nie udałoby się
upewniać się / upewnić się – sprawdzić, zweryfikować
przecież – używamy tego słowa, gdy chcemy coś zaakcentować, podkreślić
parę minut nas nie zbawi – kilka minut nie zrobi nam różnicy, nie pomoże nam
guzdrać się – robić coś powoli, za wolno (w znaczeniu negatywnym)
bramka na lotnisku – miejsce, w którym odbywa się kontrola osobista pasażerów i bagażu podręcznego
z wywieszonym językiem – w pośpiechu
nie przesadzaj – nie wyolbrzymiaj sytuacji, nie szukaj problemu tam, gdzie go nie ma
wypchany – pełny
nie możesz wytrzymać bez – bardzo ci czegoś brakuje
jak tak dalej pójdzie – jeśli sytuacja się nie zmieni
wszystko jest na mojej głowie – o wszystkim muszę myśleć, wszystkim muszę się sam / sama zajmować
nawet palcem nie kiwniesz – nie zrobisz kompletnie nic
nie miałbym nic przeciwko – nie protestowałbym
ciche dni – czas, kiedy para nie rozmawia ze sobą, bo się pokłóciła

Podróż_pociągiem_B1_PDF

– I jak tam, kupiłaś już bilety do Gdańska?
– Tak, udało mi się kupić przez internet promocyjne bilety za 50 (pięćdziesiąt) złotych na Pendolino na najbliższy weekend.
– To naprawdę okazja. A jak długo będziesz jechać?
– 2,5 (Dwie i pół) godziny. Wyjeżdżam z Warszawy o 7:25 (siódmej dwadzieścia pięć) i będę w Gdańsku przed 10 (dziesiątą). Tam mam przesiadkę. Na dworcu spotkam się z Izą i Kamą i już wszystkie razem pojedziemy na Hel, gdzie mamy zarezerwowany nocleg w pensjonacie blisko plaży. Wracam w poniedziałek wieczorem, też Pendolino.
– Ale super. Pamiętam, jak kiedyś jeździło się nad morze. To były inne czasy. Czasem jechało się prawie przez całą noc, a jak nie było wolnych miejsc w przedziałach, stało się na korytarzu albo nawet w toalecie! Czasem konduktor nie mógł się przecisnąć, żeby sprawdzić bilety. Gapowicze mogli wtedy odetchnąć z ulgą.
– No co ty? Jak to? Stać przez całą noc? Chyba żartujesz.
– Wiesz, kiedyś nie było Pendolino, tylko zwykłe pociągi pospieszne, które zatrzymywały się co jakiś czas w większych miejscowościach. Nie kupowało się miejscówek, więc nigdy nie wiedziałaś, czy znajdzie się wolne miejsce, czy trzeba będzie stać. A na niektórych stacjach nawet nie można było wsiąść do pociągu, były dzikie tłumy i niektórzy ludzie wchodzili przez okno, serio. Normalnie działy się dantejskie sceny. Ale z drugiej strony było bardzo wesoło, gadało się z innymi ludźmi, śpiewało piosenki. To miało swój klimat.
– Wiesz co, ja dziękuję za taki klimat. Wolę podróżować w cywilizowanych warunkach. Każdy ma swoje miejsce, jedzie się szybko, pociąg zatrzymuje się tylko na najważniejszych stacjach, a jeśli ma się ochotę na przykład w świętym spokoju poczytać książkę, można kupić bilet w strefie ciszy, gdzie nikt nie krzyczy ani nie rozmawia godzinami przez telefon. Pełna kultura.
– No tak, to są niekwestionowane plusy. Ja jednak czasem tęsknię za dawnymi podróżami PKP, aż kręci mi się łezka w oku na wspomnienie paru wypraw nad morze czy w góry. To były czasy!

Komentarz do dialogu

Drodzy słuchacze! Teraz wyjaśnię niektóre słowa i wyrażenia z dialogu, które być może są dla was trudne. Na początku pojawia się nazwa „Pendolino”. Pendolino to nowoczesny, szybki pociąg, który jeździ między najważniejszymi miastami w Polsce. Nazwa jest włoska, ponieważ pociągi kupiono we Włoszech. Bilety na Pendolino są zwykle drogie, ale czasem możemy kupić je po okazyjnych, promocyjnych cenach. Wtedy płacimy mniej. Bohaterka naszego dialogu jedzie na Hel. To kolejna nazwa własna. Być może niektórzy z was już wiedzą, że Hel to piękny półwysep na północy Polski. Hel leży nad Morzem Bałtyckim i jest popularnym miejscem na wakacje. Nasza bohaterka jedzie na Hel z przesiadką w Gdańsku. Przesiadka to zmiana pociągu na inny pociąg. Druga bohaterka wspomina, jak sama kiedyś podróżowała nad morze. Warunki były zupełnie inne. Czasem w pociągu było tak dużo ludzi, że nie tylko siedzieli w przedziałach, ale też stali na korytarzu. Wtedy konduktor, to znaczy człowiek, który sprawdza bilety w pociągu, nie mógł się przecisnąć. „Przecisnąć się” (forma niedokonana tego czasownika to „przeciskać się”) to znaczy „przejść, kiedy na naszej drodze jest bardzo dużo ludzi”. Jeżeli konduktor nie mógł się przecisnąć, to znaczy nie mógł przejść. Wtedy gapowicze mogli odetchnąć z ulgą. Gapowicz to ktoś, kto jedzie komunikacją miejską albo pociągiem bez biletu. Mówimy o nim, że „jedzie na gapę”. Jeżeli kontroler w autobusie albo konduktor w pociągu spotyka gapowicza, daje mu karę, to znaczy gapowicz musi zapłacić za jazdę bez biletu. W opisywanej w dialogu sytuacji gapowicz mógł odetchnąć z ulgą, to znaczy powiedzieć sobie: „Ufff, udało mi się, nie dostanę kary, nie będę musiał płacić, bo konduktor nie mógł sprawdzić biletów”. Dalej mamy ciekawe i śmieszne wyrażenie: „dzikie tłumy”. Tłum to duża grupa ludzi. Jeżeli chcemy podkreślić, że gdzieś jest bardzo dużo ludzi, jest tłoczno, nie ma miejsca, możemy powiedzieć: „są dzikie tłumy”. Jest to wyrażenie potoczne. Jedna z bohaterek dialogu mówi, że dawniej na dworcu były czasami dzikie tłumy i działy się wtedy dantejskie sceny. „Dantejskie sceny” to coś okropnego, strasznego. Oczywiście trzeba tę wypowiedź traktować z dystansem, to znaczy nie całkiem serio, ponieważ jest to metafora. Owszem, na dworcach były dzikie tłumy, ale było też wesoło. Można było w czasie podróży gadać z ludźmi, to znaczy rozmawiać z nimi. „Gadać” jest słowem potocznym. Na końcu dialogu znajduje się jeszcze jeden ciekawy zwrot: „aż kręci mi się łezka w oku”. Używamy go, kiedy chcemy powiedzieć, że za czymś tęsknimy, wspominamy coś z emocjami, myślimy o czymś, co było, ze wzruszeniem, sentymentem. Mam nadzieję, że teraz rozumiecie cały dialog. Życzę wam udanych podróży po Polsce, punktualnych pociągów, okazyjnych cen biletów i żebyście nigdzie nie musieli oglądać żadnych dantejskich scen. Do usłyszenia w następnym podkaście!

W_hotelu_A1_PDF

Dialog 1: zameldowanie

– Dzień dobry. Mam rezerwację na nazwisko Miler. Sara Miler.
– Dzień dobry. Już sprawdzam, chwileczkę. Tak, mamy rezerwację na 3 (trzy) noce, jedynka ze śniadaniem.
– Tak, dokładnie.
– Poproszę o paszport.
– Proszę bardzo.
– Dziękuję. Proszę, tu jest karta do pani pokoju. Pokój jest na 7. (siódmym) piętrze, winda jest na końcu korytarza, po prawej stronie. Zapraszamy na śniadanie od 7.30 (siódmej trzydzieści) do 10 (dziesiątej). Hasło do wi-fi to „hotelpanorama”.
– Czy parking hotelowy jest bezpłatny?
– Tak, oczywiście.
– A w jakich godzinach jest czynna restauracja?
– Wieczorem, od 20 (dwudziestej) do 22.30 (dwudziestej drugiej trzydzieści).
– Świetnie. Czy mają państwo mapę Krakowa?
– Tak, oczywiście, bardzo proszę.
– Dziękuję pani bardzo.
– Proszę. Życzymy miłego pobytu w Krakowie.

Dialog 2: wymeldowanie

– Dzień dobry, chciałabym zapłacić za nocleg.
– Proszę nazwisko.
– Miler, Sara Miler.
– 3 (trzy) noce, jedynka ze śniadaniem?
– Tak, zgadza się.
– Czy korzystała pani z minibaru?
– Nie.
– W takim razie poproszę 540 (pięćset czterdzieści) złotych. Płaci pani kartą czy gotówką?
– Kartą.
Zbliżeniowo?
– Tak.
– Proszę PIN i zielony. (…) Oto potwierdzenie. Dziękujemy i zapraszamy ponownie.
– Do widzenia.
– Do widzenia.

Słownictwo:

sprawdzać / sprawdzić – zweryfikować / to check / comprobar / проверять, проверить
chwileczkę – moment / just a moment / un momento / секундочку
jedynka – pokój dla 1 (jednej) osoby / single room / habitación individual / одноместный номер
dokładnie – właśnie, zgadza się / exactly / exacto / точно
karta do pokoju – klucz w formie karty / keycard / tarjeta llave, llave magnética / ключ-карта, магнитная карта
winda – mechanizm do transportowania ludzi i bagaży / lift / ascensor / лифт
korytarz – hol / hall / pasillo / коридор
zapraszać / zaprosić – zaproponować coś komuś / to invite / invitar / приглашать, пригласить
hasło do wi-fi – „klucz” do wi-fi / wi-fi password / contraseña de wi-fi / пароль от Wi-Fi
bezpłatny – gratis, za darmo / for free, out of charge / gratis / бесплатный
czynny – otwarty / open / abierto / откыт/-o
życzymy miłego pobytu – życzymy miłego czasu w tym miejscu, tutaj / we wish you a pleasant stay / le deseamos una feliz estancia / желаем приятного времяпровождения
płacić / zapłacić – dawać pieniądze za produkt / to pay for sth / pagar / платить / заплатить
nocleg – pobyt (tutaj: w hotelu) / stay / el alojamiento / прожывание
zgadza się – tak, to prawda / that’s right / así es, justo, es correcto / верно
korzystać / skorzystać z czegoś + D. – używać / to use / usar, utilizar / пользоваться / воспользоваться
gotówka – banknoty i monety / cash / dinero en efectivo / наличные
zbliżeniowo – forma płatności, kiedy karta jest blisko terminalu / contactless (payment) / pago contactless / без ввода ПИН-кода
oto – tutaj jest / here you are / aquí está / вот
potwierdzenie – dokument, który potwierdza kupno produktu kartą / confirmation / confirmación / подтверждение