Jak powstaje książka / B2

Jak_powstaje_ksiazka_B2_PDF

Do stworzenia tego podkastu zainspirowała mnie praca przy mojej książce pod tytułem Polski na B1, która wkrótce zostanie opublikowana. To będzie książka przygotowująca do egzaminu certyfikatowego z języka polskiego na poziomie B1. Na pewno dam wam znać, gdy się ukaże.
Czy wiecie, jak powstaje książka? To długi proces. Oczywiście najpierw trzeba napisać tekst, co wcale nie jest proste. To wymagająca praca twórcza. Musimy znaleźć na nią czas, a przecież mamy mnóstwo codziennych obowiązków. Czasami tracimy zapał. Gdy jednak uda nam się postawić ostatnią kropkę, możemy sobie pogratulować – pierwszy etap za nami.
Autorzy często wysyłają swoje teksty do wydawnictw i czekają na ich odpowiedź. Wydawcy odzywają się zwykle po kilku miesiącach lub niestety milczą, gdy nie są zainteresowani książką. Inni autorzy próbują swoich sił w self publishingu.
Niezależnie od sposobu wydania książka powinna najpierw przejść redakcję. Dobry redaktor zadba o poprawność językową, spójność logiczną oraz poda swoje uwagi dotyczące struktury książki. Współpraca redaktora i autora nie jest łatwa – trzeba iść na kompromis dla dobra tekstu. Autor musi spojrzeć na swoją książkę okiem innej osoby, a redaktor powinien poprawić tekst tak, aby uszanować styl i język autora.
Po redakcji i akceptacji ze strony autora książka zwykle przechodzi pierwszą korektę. Korektor szuka w tekście pozostawionych błędów – na przykład źle postawionych przecinków lub literówek. Następnie tekstem zajmuje się grafik, który tworzy layout książki. Layout to projekt graficzny, czyli układ tekstu i zdjęć lub ilustracji. Gdy layout jest już gotowy, grafik zajmuje się składem, to znaczy układa cały tekst książki i grafiki zgodnie z layoutem – mówimy, że składa książkę. Po składzie książka trafia do korekty technicznej (sprawdza się kolory, układ elementów, spójność elementów graficznych) oraz kolejnej korekty tekstu. Dobrą praktyką są trzy korekty po składzie. Najczęściej na tym etapie zaczynają się prace nad okładką. Potem grafik przygotowuje całą książkę do druku – zwykle w formacie PDF. Gotowa książka wędruje do drukarni, potem trafia do księgarń, a następnie do Twojej domowej biblioteczki!


Moją książkę można już kupić! Zapraszam serdecznie:

https://ksiegarnia.poltax.waw.pl/polski-na-b1-cwiczenia-przygotowujace-do-egzaminu-b1-9788396307101-354307

Słownictwo:

dawać komuś (C.) znać (daję, dajesz) / dać komuś (C.) znać (dam, dasz) – poinformować
ukazywać się (czasownik używany zwykle w 3. osobie,ukazuje się, ukazują się) / ukazać się (ukaże się, ukażą się) – najczęściej o publikacji, na przykład o książce lub czasopiśmie – zostać wydanym, opublikowanym
wymagający – trudny, taki, który sprawia, że trzeba podjąć wysiłek
twórczy – kreatywny
mnóstwo – bardzo dużo
tracić zapał (tracę, tracisz) / stracić zapał (stracę, stracisz) – nie mieć już entuzjazmu
stawiać (stawiam, stawiasz) / postawić (postawię, postawisz) – umieścić, tutaj: napisać
odzywać się (odzywam się, odzywasz się) / odezwać się (odezwę się / odezwiesz się) – tutaj: skontaktować się
milczeć (milczę, milczysz) – nic nie mówić, tutaj: nie odpowiadać
próbować swoich sił (próbuję, próbujesz) / spróbować swoich sił (spróbuję / spróbujesz) – podjąć jakieś wyzwanie,
żeby sprawdzić, czy uda nam się coś zrobić, coś osiągnąć
przechodzić redakcję (w 3 os. przechodzi, przechodzą) / przejść redakcję (przejdzie / przejdą) – gdy tekst przechodzi redakcję, jest sprawdzany pod kątem językowym, strukturalnym i logicznym
spójność – gdy coś jest spójne, stanowi sensowną całość, nie jest chaotyczne
iść na kompromis (idę, idziesz) / pójść na kompromis (pójdę, pójdziesz) – zdecydować się na rozwiązanie dobre dla obu stron, zrezygnować z czegoś dla dobra drugiej strony
szanować (szanuję, szanujesz) / uszanować (uszanuję, uszanujesz) – mieć szacunek do kogoś lub czegoś
pozostawiony – taki, który został
literówka – błąd, który polega na złym literowaniu wyrazu, np. brak litery lub zmiana kolejności liter
układać (układam, układasz) / ułożyć (ułożę, ułożysz) – ustawić, umiejscowić
trafiać (trafiam, trafiasz do) / trafić (trafię, trafisz) do – tutaj: znaleźć się gdzieś
okładka – to, co jest na wierzchu książki, EN cover
druk – proces tworzenia książki – drukowania jej farbą na papierze, EN print
wędrować (wędruję, wędrujesz) do – tutaj: iść, trafiać
drukarnia – firma, która zajmuje się drukiem, np. książek, gazet, ulotek

Polski na B1. E-book (PDF)

Robimy pranie / A2

Robimy_pranie_A2_PDF

– Będę robić pranie. Masz jakieś brudne rzeczy?
– Chwila… Tak, dwa ręczniki, dżinsy i kilka T-shirtów.
– Najpierw chcę uprać białe rzeczy, a potem kolorowe. Ręczniki zostawiam na jutro, bo mamy tylko jedną suszarkę, ta stara jest połamana.
– Mam jedną białą koszulę. Który program wybierasz i jaką temperaturę? Ta koszula jest z delikatnego materiału, nie chcę, żeby się zniszczyła.
– Mogę ustawić pranie delikatne na trzydzieści stopni.
– Ok, to wrzucam ją do pralki. A kolorowe?
– Dżinsy i podkoszulki możemy uprać razem. Jest program „bawełna, 40 stopni”. Może być?
– Jasne. Sprawdź tylko, czy mamy płyn do płukania. Chyba się skończył.
– Tak, ale kupiłam nowy. Jest też nowy proszek. Tamten stary był beznadziejny. To już wszystko?
Mogę włączyć pralkę?
– Tak. To będzie pranie krótkie?
– Nie, wolę program dłuższy, około półtorej godziny. Kiedy się upierze, wszystko rozwieszę.
– Super, dzięki.

Słownictwo:

pranie – rzeczownik od czasownika „prać”; to, co robimy z ubraniami, kiedy są brudne, a chcemy, żeby były czyste; pierzemy ręcznie lub w pralce
chwila – moment
ręcznik – to, czym wycieramy ręce lub ciało po kąpieli lub prysznicu
prać (piorę, pierzesz) / uprać (upiorę, upierzesz) – robić tak, żeby ubrania były czyste
zostawiać (zostawiam, zostawiasz) / zostawić (zostawię, zostawisz) – tutaj: mieć na później, postanowić zająć się czymś potem
suszarka – tutaj: przedmiot, na którym możemy powiesić mokre ubrania, żeby po jakimś czasie były suche
połamany – kiedy jakiś przedmiot nie jest cały, taki, jaki powinien, np. nie ma jakiejś części, EN broken
delikatny – taki, który łatwo uszkodzić, trzeba na niego uważać
niszczyć (niszczę, niszczysz) / zniszczyć (zniszczę, zniszczysz) – psuć coś, robić tak, że coś wygląda gorzej albo tak, żeby czegoś już nie było
ustawiać (ustawiam, ustawiasz) / ustawić (ustawię, ustawisz) – tutaj: wybrać program, ustawienie, rodzaj działania urządzenia, EN to set
pralka – maszyna, w której możemy prać
bawełna – rodzaj materiału, EN cotton
sprawdzać (sprawdzam, sprawdzasz) / sprawdzić (sprawdzę, sprawdzisz) – zobaczyć, czy coś jest w porządku, skontrolować sytuację
płyn do płukania – detergent, w którym płuczemy pranie, żeby miało ładny zapach
proszek – tutaj: to, czego używamy do prania, biała substancja, EN washing powder
beznadziejny – potocznie: zły, niedobry, niskiej jakości
włączać (włączam, włączasz) / włączyć (włączę, włączysz) – uruchomić, zrobić tak, że urządzenie zaczyna działać
około – mniej więcej, plus minus
półtorej godziny – dziewięćdziesiąt minut
rozwieszać (rozwieszam, rozwieszasz) / rozwiesić (rozwieszę, rozwiesisz) – rozkładać uprane rzeczy na suszarce,
EN to hang

Polskie przypadki – szybki trening (poziom A2/B1). E-book (PDF)

Jedzenie / A1

Jedzenie_A1_PDF

Dwie współlokatorki rozmawiają w kuchni:

– Co gotujesz?
– Robię warzywa na patelnię. Chcesz?
– Tak, chętnie, jeszcze nie jadłam obiadu. A co tam jest?
– Marchewka, brokuły, cebula i pieczarki. Może być?
– Pewnie. Dobrze, że nie ma mięsa.
– Nie ma, to danie w 100 (stu) procentach wegetariańskie. A na deser są truskawki, pomarańcze i jabłka. Kupiłam dziś świeże na rynku.
– Super, dziękuję, to ja dziś robię kolację. Widzę, że mamy w lodówce sałatę, ogórki, oliwki, pomidory i ser feta. Mogę zrobić sałatkę grecką.
– Albo makaron z łososiem i cukinią.
– Wolę makaron. Warzywa są już gotowe. Proszę, to dla ciebie.
– Dzięki. Ale jestem głodna!

Słownictwo:
PL – EN / ES / RU

współlokatorka – roommate, flatmate (fem.) / compañera de piso / соседка по квартире
warzywo – vegetable / verdura / овощ
patelnia – frying pan / sartén / сковородка
jeszcze – yet / todavía / еще
marchewka – carrot / zanahoria / марковька
brokuł – broccoli / brócoli / брокколи
cebula – onion / cebolla / лук
pieczarka – mushroom / champiñón / шампиньон
pewnie – sure / claro / конечно
nie ma + D. – there isn’t, there aren’t / no hay / нет (чего-либо)
mięso – meat / carne / мясо
danie – meal / comida / блюдо
wegetariański – vegetarian / vegetariano / вегетарианский
na deser – for dessert / de postre / на дессерт
truskawka – strawberry / fresa / клубника
pomarańcza – orange / naranja / апельсин
jabłko – apple / manzana / яблоко
świeży – fresh / fresco / свежий
na rynku – at the market / en el mercado / на рынке
lodówka – fridge / nevera / холодильник
sałata – lettuce / lechuga / салат
ogórek – cucumber / pepino / огурец
oliwka – olive / aceituna / маслина
pomidor – tomato / tomate / помидор
ser – cheese / queso / сыр
makaron – pasta / pasta / макароны
łosoś – salmon / salmón / лосось

Polski – ćwiczenia ilustrowane (część I i II). E-book (PDF)

Piesi, kierowcy i rowerzyści / B1

Piesi_kierowcy_i_rowerzysci_B1_PDF

Karolina: Zwykle jeżdżę po mieście komunikacją miejską albo chodzę pieszo. Jestem zadowolona z tego, jak działa transport publiczny, zwłaszcza metro. Jest czyste, sprawne i bezpieczne. Często jeżdżę też autobusami. Lubię ten środek transportu, chociaż latem denerwuje mnie, że nie we wszystkich autobusach kierowcy włączają klimatyzację. Czasem w ogóle jej nie ma. Jako piesza uważam, że jest jeszcze parę rzeczy do zrobienia, ale w ostatnich latach w Polsce poprawiła się kultura jazdy. Nie lubię przejść podziemnych – często nie ma tam schodów ruchomych ani wind. Dla mnie to nie jest wielki problem, ale co mają zrobić osoby starsze, niepełnosprawne albo matki z dziećmi w wózkach?

Piotr: Jestem zapalonym rowerzystą! Od kiedy w mieście pojawiła się rozwinięta sieć ścieżek rowerowych, przez pół roku, kiedy jest ładna pogoda, prawie wszędzie dojeżdżam rowerem – do pracy, na spotkania ze znajomymi, do kina. Niestety są jeszcze miejsca, gdzie trzeba jechać chodnikiem albo nawet ulicą, a to bywa niebezpieczne, bo nie wszyscy kierowcy dbają o bezpieczeństwo na drodze, a rowerzystę traktują jak wroga. Na szczęście to rzadkie przypadki. Cieszę się, że coraz więcej ludzi w Polsce przesiada się na rower. Marzy mi się, żeby w Polsce było pod tym względem jak w Holandii.

Małgorzata: Mój główny środek transportu to samochód. Dużo jeżdżę, bo to część mojej pracy – jestem handlowcem i dojeżdżam do klientów na terenie całego województwa. Cieszę się, że drogi w Polsce są coraz lepsze i coraz więcej miast ma obwodnice. To bardzo usprawnia przemieszczanie się między różnymi miejscowościami. Sytuacja w mieście wygląda nieco inaczej. Mam wrażenie, że władze miejskie nie lubią kierowców. Nasze prawa są ograniczane na rzecz rowerzystów i pieszych, a przecież każdy z nas powinien mieć wybór, jak chce się przemieszczać. Dla wielu osób samochód to nie kaprys, a jedyny w miarę dostępny i wygodny środek transportu.

Słownictwo:

pieszy – ktoś, kto porusza się na nogach
rowerzysta – ktoś, kto jeździ rowerem
zwłaszcza – szczególnie, przede wszystkim
sprawny – taki, który działa, dobrze funkcjonuje
włączać (włączam, włączasz) / włączyć (włączę, włączysz) – zrobić tak, ze urządzenie zaczyna pracować, EN to turn on
klimatyzacja – urządzenie, które latem daje niższą temperaturę w pomieszczeniu
uważać (uważam, uważasz) – myśleć, sądzić, być zdania, że
poprawiać się (poprawiam się, poprawiasz się) / poprawić się (poprawię się, poprawisz się) – stać się lepszym
kultura jazdy – zachowanie kierowców na drodze
przejście podziemne – droga, która jest pod ziemią, kiedy musimy zejść na dół, a potem wejść na górę
schody ruchome – schody, które jadą, EN escalator
winda – urządzenie, które jeździ w górę i w dół i wozi ludzi lub towary
wielki – bardzo duży
niepełnosprawny – o człowieku, który ma problem np. z chodzeniem, swobodnym poruszaniem się
wózek – tutaj: to, w czym jeżdżą dzieci
zapalony – tutaj: taki, który ma pasję, jest entuzjastycznie nastawiony do czegoś
sieć – tutaj: system
ścieżka rowerowa – droga dla rowerów
chodnik – miejsce obok ulicy, gdzie chodzą piesi
niebezpieczny – taki, który jest groźny, może zrobić coś złego, EN dangerous
dbać (dbam, dbasz) o + B. / zadbać (zadbam, zadbasz) o + B. – troszczyć się o + B., zwracać uwagę na + B.
bezpieczeństwo – sytuacja, kiedy jesteśmy bezpieczni, kiedy nic nam nie grozi, EN safety
wróg – antonim słowa „przyjaciel”
przypadek – tutaj: sytuacja
pod tym względem – jeśli o to chodzi, w tej kwestii
przesiadać się (przesiadam się, przesiadasz się) / przesiąść się (przesiądę się, przesiądziesz się) – tutaj: zmieniać środek transportu, z którego korzystamy
marzy mi się – marzę o tym, żeby
handlowiec – człowiek, który pracuje w handlu, czyli coś kupuje i sprzedaje
województwo – administracyjna część kraju, w Polsce jest ich 16
obwodnica – droga, która biegnie obok miasta, żeby kierowca nie jechał przez miasto
usprawniać (usprawniam, usprawniasz) / usprawnić (usprawnię, usprawnisz) – ułatwiać, robić coś sprawnym, łatwiejszym
przemieszczanie się – to, że jadę z jednego miejsca do drugiego
miejscowość – nieduże miasto lub wieś
nieco – trochę
władze miejskie – ludzie, którzy rządzą miastem, np. prezydent i rada miasta
na rzecz + D. – kiedy ktoś ma z czegoś korzyść, kiedy ktoś inny jest beneficjentem
wybór – kiedy coś wybieramy, EN choice
przemieszczać się (przemieszczam się, przemieszczasz się) / przemieścić się (przemieszczę się, przemieścisz się) – poruszać się, jeździć lub chodzić z jednego miejsca w inne
kaprys – coś, czego chcemy albo coś robimy, bo tak nam się podoba EN whim
w miarę – dość, stosunkowo

Czytam po polsku. E-book (PDF)

Notatki o Krakowie / A2

Notatki_o_Krakowie_A2_PDF.pdf

Lena interesuje się kulturą i historią Polski. Na wakacjach była w Krakowie. Przeczytaj jej notatki o tym mieście.

Kraków to piękne miasto na południu Polski, położone nad Wisłą, dawna stolica kraju.

Miejsca w Krakowie:
• Stare Miasto – na Rynku jest bardzo dużo turystów (i gołębi!), ale atmosfera tego miejsca jest magiczna. Można tu zobaczyć Sukiennice – średniowieczną halę targową.
• Wawel – to miejsce ważne dla Polaków i historii Polski, był siedzibą polskich królów. Można tu zwiedzić zamek
i katedrę.
• Kazimierz – dzielnica żydowska, która ma artystyczną atmosferę i świetne restauracje z pysznym jedzeniem.

Ciekawostki o Krakowie:
• W Krakowie jest najstarszy uniwersytet w Polsce założony w 1364 roku – Uniwersytet Jagielloński.
• W Krakowie jest ponad 350 (trzysta pięćdziesiąt) kościołów.
• Hejnał to melodia, którą gra trębacz z Wieży Mariackiej.
• Symbolem miasta jest smok wawelski.

Znane osoby:
• Wisława Szymborska – poetka, laureatka Nagrody Nobla, mieszkała w Krakowie.
• Jan Paweł II – papież Polak studiował i pracował w Krakowie.
• Krzysztof Penderecki – znany na świecie kompozytor i dyrygent, studiował w Krakowie.
• Robert Kubica – sportowiec, pierwszy Polak w Formule 1, urodził się w Krakowie.

Słownictwo:

notatki – to, co notujemy, zapisujemy
o tym mieście – o tej miejscowości („miasto” to mianownik, „mieście” to miejscownik)
piękny – bardzo ładny
na południu – w części południowej, EN in the south
położony – usytuowany, zlokalizowany
dawny – stary
gołąb, gołębie, dużo gołębi (dopełniacz) – gatunek ptaka, EN pigeon, pigeons, lots of pigeons (genitive)
magiczny – tutaj: szczególny, wyjątkowy
średniowieczny – taki, który jest związany z epoką średniowiecza, EN medieval
hala targowa – miejsce, gdzie sprzedaje się i kupuje różne towary, EN market hall
siedziba – miejsce, gdzie coś jest zlokalizowane, EN base, main place, headquarters
zamek – budowla mieszkalno-obronna, EN castle
dzielnica – administracyjna część miasta, EN district
żydowski – taki, który dotyczy Żydów, EN Jewish
pyszny – bardzo smaczny
ciekawostka – ciekawy fakt, opis, coś ciekawego na jakiś temat
założony – utworzony, otwarty, EN founded
ponad – więcej niż
kościół – budynek sakralny, EN church
hejnał – melodia grana na trąbce z wieży, EN bugle-call
trębacz – ktoś, kto gra na trąbce, EN bugler
wieża – wysoki budynek, często część zamku, pałacu lub kościoła, EN tower
smok – zwierzę z legend, EN dragon
papież – głowa Kościoła katolickiego, EN pope
na świecie – na naszej planecie, na naszym globie

Komentarz

Czy wiesz, kiedy przymiotnik, który określa rzeczownik, występuje przed, a kiedy po rzeczowniku?
dzielnica żydowska / hala targowa / smok wawelski > przymiotnik określa typ, rodzaj czegoś
– wtedy występuje po rzeczowniku
świetna restauracja / najstarszy uniwersytet > przymiotnik określa cechę
– wtedy występuje przed rzeczownikiem

Polskie miasta. E-book (PDF)

To jest błąd / A2

To_jest_blad_A2_PDF

Czy słyszycie czasem podczas zakupów albo spaceru, że Polacy mówią inaczej niż w dialogach i tekstach w waszych podręcznikach? Jest tak dlatego, że nie wszyscy mówią poprawnie. Niektóre błędy powtarzają się dość często. Oto kilka przykładów:

Proszę jeden pomarańcz. – źle
Powinno być:
Proszę jedną pomarańczę.
Pomarańcza to owoc, a pomarańcz to kolor pomarańczowy.

Daj psowi jeść. – źle
Powinno być:
Daj psu jeść.
W tym zdaniu jest celownik, czyli przypadek, który odpowiada na pytania „komu?” i „czemu”? Końcówka celownika w rodzaju męskim to faktycznie -owi, ale słowo „pies”, podobnie jak „pan”, „brat”, „ojciec” czy „kot”, to wyjątek i w celowniku ma końcówkę -u (formy: „psu, panu, bratu, ojcu, kotu”). Słowa takie jak „syn”, „mąż” czy „wujek” nie są wyjątkami.

– Ile płacę?
– 5 (pięć) złoty 27 (dwadzieścia siedem) groszy. – źle
Powinno być:
5 złotych 27 groszy
„Złoty” to nazwa polskiej waluty, mówimy (1) jeden złoty, ale 2 (dwa), 3 (trzy), cztery (4) złote (mianownik, liczba mnoga) oraz 5 (pięć) złotych, 6 (sześć) złotych i tak dalej (dopełniacz, liczba mnoga). Brak końcówki -ch to bardzo częsty błąd.

Podoba mi się te miasto. – źle
Powinno być:
Podoba mi się to miasto.
to miasto – liczba pojedyncza, mianownik i biernik
te miasta – liczba mnoga, mianownik i biernik

Będę za półtora godziny. – źle
Powinno być:
Będę za półtorej godziny.
„Półtora”, czyli jeden i pół to forma używana z rodzajem męskim i nijakim, np. „półtora roku”, „półtora jabłka”. „Godzina” jest słowem rodzaju żeńskiego i dlatego powinniśmy mówić „półtorej godziny”.

Słownictwo:

podczas + D. – w czasie
inaczej – w inny sposób, EN in a different way
podręcznik – książka do nauki czegoś, np. podręcznik do języka polskiego, podręcznik do matematyki
poprawnie – dobrze, bez błędów
dość – dosyć, EN quite
oto – używamy tego słowa, kiedy coś lub kogoś pokazujemy, przedstawiamy, prezentujemy
końcówka – ostatnia część, ostatni fragment czegoś
faktycznie – naprawdę, to fakt, tak jest
podobnie jak – tak jak
wyjątek – coś, co nie jest regułą, EN exception
waluta – pieniądze, EN currency
brak – kiedy kogoś lub czegoś nie ma

Marta jest Polką / A1

Marta_jest_Polka_A1_PDF

1. Marta jest Polką. Mieszka w Gdańsku. Mówi po polsku, niemiecku i angielsku.
2. Roberto jest Włochem. Mieszka w Wenecji. Mówi po włosku i francusku.
3. Misaki jest Japonką. Mieszka w Tokio. Mówi po japońsku i koreańsku.
4. Sven jest Szwedem. Mieszka w Sztokholmie. Mówi po szwedzku, angielsku i chińsku.
5. Anna jest Ukrainką. Mieszka w Kijowie. Mówi po ukraińsku i rosyjsku.
6. Cheng jest Chińczykiem. Mieszka w Pekinie. Mówi po chińsku i angielsku.
7. Kate jest Amerykanką. Mieszka w Nowym Jorku. Mówi po angielsku i turecku.
8. Maksim jest Rosjaninem. Mieszka w Moskwie. Mówi po rosyjsku i portugalsku.

Szukasz ćwiczeń na poziomie A1? Zobacz e-booki Polski – ćwiczenia ilustrowane:

Polski – ćwiczenia ilustrowane (część I i II). E-book (PDF)

Lublin – wielokulturowe miasto / B2

Downloads:

Lublin_wielokulturowe_miasto_B2_PDF

Jest takie powiedzenie: „Cudze chwalicie, swego nie znacie”. To znaczy, że bardzo często nie znamy miejsc, które są blisko nas, a zachwycamy się tym, co jest gdzie indziej, na przykład w innym kraju. Jestem z Łowicza, niedużego miasta w województwie łódzkim, i bardzo długo jeździłam na wakacje tylko za granicę. Dopiero niedawno postanowiłam lepiej poznać Polskę.
W zeszły weekend pojechałam z mężem do Lublina. Miasto, najprężniej rozwijające się po tej stronie Wisły, jest położone na wschodzie Polski. Jego znakiem szczególnym jest wielokulturowość widoczna w architekturze i sztuce. Dzięki temu atmosfera Lublina jest naprawdę wyjątkowa.
Mieliśmy mało czasu, a chcieliśmy zobaczyć jak najwięcej. W piątek wieczorem od razu po przyjeździe zakwaterowaliśmy się w hotelu na Starym Mieście. Po kolacji poszliśmy spać. W sobotę wstaliśmy wcześnie rano, żeby nie tracić czasu. Zjedliśmy śniadanie, zabraliśmy przewodnik, wodę, przekąski i aparat i ruszyliśmy na miasto. Spacer po Lublinie zaczęliśmy od zwiedzenia Zamku Lubelskiego. Jeszcze kilkadziesiąt lat temu znajdowało się tu więzienie. Dziś w zamku mieści się muzeum. Mnie najbardziej zainteresowały zbiory na temat historii ziemi lubelskiej. Z wieży można zobaczyć wspaniałą panoramę miasta.
Przez resztę pobytu mieliśmy w planach zwiedzanie w biegu, ale zmieniliśmy zdanie i postanowiliśmy pospacerować po Starym Mieście bez mapy i celu, zagubić się w jego uliczkach. Po godzinie zatrzymaliśmy się na kawę w kameralnej kawiarni na uboczu, żeby uniknąć tłumów turystów. Przeczytaliśmy kilka akapitów z przewodnika i oczami wyobraźni zobaczyliśmy dawnych mieszkańców miasta i usłyszeliśmy wiele języków, które były tu obecne. Przez wieki w Lublinie żyli obok siebie Polacy, Żydzi, Ukraińcy, Niemcy, Romowie, Tatarzy, Włosi i przedstawiciele innych narodów. Tutaj Wschód spotykał się z Zachodem. Ta mieszanka kultur, języków i religii ukształtowała charakter Lublina. Dziś miasto jak magnes przyciąga artystyczne dusze, w tym reżyserów, którzy w Lublinie kręcą swoje filmy. My też poddaliśmy się urokowi tego miasta.
Niestety nie zdążyliśmy zobaczyć Muzeum Wsi Lubelskiej, jednego z największych skansenów w Polsce Na jego zwiedzanie potrzeba kilku godzin, a my nie mieliśmy już tyle czasu. Ale nic straconego! Zobaczymy to muzeum następnym razem. Nie mogę się już doczekać kolejnej podróży do Lublina.

Słownictwo:

powiedzenie – powtarzane od dawna zdanie, które ma jakiś morał
cudzy – taki, który należy do kogoś innego
chwalić (chwalę, chwalisz) / pochwalić (pochwalę, pochwalisz) – mówić o czymś lub o kimś bardzo dobrze, wyrażać pozytywną opinię
swego – swojego
zachwycać się (zachwycam się, zachwycasz się) / zachwycić się (zachwycę się, zachwycisz się) + N. – mówić, że coś jest świetne, wspaniałe, doskonałe
województwo – jednostka administracyjna Polski
dopiero – tutaj: zaledwie, jedynie
postanawiać (postanawiam, postanawiasz) / postanowić (postanowię, postanowisz) – podjąć decyzję
najprężniej – najbardziej, najintensywniej
rozwijający się – taki, który się rozwija, czyli zmienia na lepsze
jest położony – jest usytuowany, leży
znak szczególny – charakterystyczny element
wielokulturowość – wielokulturowy charakter
widoczny – taki, który można zobaczyć, dostrzec
wyjątkowy – szczególny, niezwykły
kwaterować się (kwateruję się, kwaterujesz się) / zakwaterować się (zakwateruję się, zakwaterujesz się) – meldować się, na przykład w hotelu
tracić (tracę, tracisz) / stracić (stracę, stracisz) czas – robić coś, co zajmuje niepotrzebnie czas
przekąska – coś małego do jedzenia
ruszać (ruszam, ruszasz) / ruszyć (ruszę, ruszysz) na miasto – potocznie: pójść na spacer po mieście, pochodzić po mieście
kilkadziesiąt – kilka dziesiątek, na przykład czterdzieści, pięćdziesiąt
więzienie – miejsce, w którym są zamknięci przestępcy, kryminaliści
mieścić się, tutaj: czasownik używany w 3. osobie (mieści się, mieszczą się) – znajdować się
zbiory – tutaj: kolekcje
w biegu – potocznie: w pośpiechu, szybko
zmieniać (zmieniam, zmieniasz) / zmienić (zmienię, zmienisz) zdanie – zdecydować się na coś innego niż wcześniej
cel – punkt docelowy, miejsce przeznaczenia
zagubić się (tutaj: używana tylko forma bezokolicznika) – chodzić, spacerować bez celu
uliczka – mała, zwykle wąska ulica
zatrzymywać się (zatrzymuję się, zatrzymujesz się) / zatrzymać się (zatrzymam się, zatrzymasz się) – zrobić przystanek, postój
na uboczu – z boku, dalej od głównej ulicy lub placu
unikać (unikam, unikasz) / uniknąć (uniknę, unikniesz) – celowo coś ominąć, nie zrobić czegoś lub nie pójść gdzieś
tłum – bardzo dużo ludzi
akapit – fragment tekstu
oczami wyobraźni – w głowie, w myślach, nie w rzeczywistości
dawny – stary, były, poprzedni
obecny – aktualny, teraźniejszy
przez wieki – przez stulecia
Romowie – potocznie: Cyganie, ludzie narodowości romskiej
Tatarzy – ludzie narodowości tatarskiej
przedstawiciel – reprezentant
mieszanka – coś, co jest pomieszane, zmiksowane
kształtować (kształtuję, kształtujesz) / ukształtować (ukształtuję, ukształtujesz) – formować
przyciąga jak magnes – jest bardzo atrakcyjne, zachęca do zobaczenia, do przyjazdu
dusza – duch, duchowość człowieka
kręcić (kręcę, kręcisz) / nakręcić (nakręcę, nakręcisz) film – zrobić, stworzyć film
poddawać się (poddaję się, poddajesz się) / poddać się (poddam się, poddasz się) urokowi – ulegać, być zdominowanym przez piękno czegoś, zachwycać się czymś
zdążyć (zdążę, zdążysz) – zrobić coś na czas
skansen – muzeum ludowe
nic straconego – nie straciliśmy tego, zrobimy to przy innej okazji
nie móc (mogę, możesz) się doczekać + D. – czekać na coś z niecierpliwością, bardzo na coś czekać

Polskie miasta. E-book (PDF)

Moje wspomnienia z Erasmusa / B1+

Downloads:

Moje_wspomnienia_z_Erasmusa_B1_PDF

Hubert: Bardzo dobrze wspominam pobyt na Erasmusie. Spędziłem semestr w Hiszpanii, w Madrycie. Oprócz zajęć na politechnice, na wydziale architektury, uczęszczałem kilka razy w tygodniu na intensywny kurs hiszpańskiego. Dzięki temu poznałem wielu Erasmusów z innych krajów, też z Polski. Chociaż Hiszpanie są bardzo otwarci i pomocni, czas po zajęciach spędzałem głównie z obcokrajowcami takimi jak ja – włóczyliśmy się po mieście i chodziliśmy na plażę, bo była naprawdę piękna pogoda, zwiedziliśmy też inne regiony Hiszpanii, między innymi Katalonię, Kraj Basków i Andaluzję. To było niezapomniane doświadczenie. Teraz kończę studia w Polsce i to tutaj chcę pracować, ale na pewno będę jeździł regularnie do Hiszpanii. Mam już nawet zaproszenie na wakacje od Any, mojej koleżanki z grupy.

Iza: Szczerze mówiąc, mam niezbyt dobre wspomnienia z Erasmusa. Byłam kilka miesięcy w Belgii, w Brukseli. Dlaczego nie jestem zadowolona? Jeśli chodzi o uczelnię, nie mogę narzekać – wszystko było dobrze zorganizowane, wykładowcy prowadzili zajęcia na wysokim poziomie i kiedy miałam jakiś problem, zawsze mogłam liczyć na ich pomoc. Po raz pierwszy w życiu mieszkałam w akademiku i to było dla mnie nowe, mało przyjemne doświadczenie. Niestety ludzie z roku oraz inni studenci z Erasmusa byli raczej zamknięci i mało towarzyscy. Nie udało mi się nawiązać żadnej dłuższej znajomości i zwykle spędzałam czas sama. Nie podobała mi się też pogoda – ciągle padał deszcz i było mało słońca. Z ulgą wróciłam po tym semestrze do Warszawy i domu rodziców.

Daria: Dwa lata temu pojechałam na semestr do Bolonii, do Włoch, bo studiowałam italianistykę. Miałam zamiar po tych paru miesiącach wrócić do Polski i skończyć studia magisterskie, a potem szukać pracy jako tłumaczka albo lektorka włoskiego w Poznaniu. Traf chciał, że w Bolonii poznałam Martina, studenta lingwistyki z Niemiec, który był moim sąsiadem. Najpierw tylko się kolegowaliśmy, często wpadaliśmy do siebie na kawę, na obiad lub kolację. Fajnie nam się gadało, oczywiście po włosku. Postanowiliśmy być razem. Kiedy przygotowywałam się do powrotu do Polski, a Martin miał wracać do Hamburga, pewnego dnia poczuliśmy, że wcale nie chcemy się rozstawać. Oboje napisaliśmy podania o przedłużenie stypendium i na drugim semestrze mieszkaliśmy już razem w przytulnej kawalerce niedaleko uniwersytetu. Po Erasmusie postanowiliśmy wziąć ślub. Martin nie chciał przeprowadzić się do Polski, a ja do Niemiec, więc poszliśmy na kompromis – zostaliśmy we Włoszech. Teraz mieszkamy w małym miasteczku w Umbrii – pracujemy zdalnie, a za kilka miesięcy na świat przyjdzie nasze dziecko. Tak, Erasmus wywrócił moje życie do góry nogami!

Słownictwo:

wspominać (wspominam, wspominasz) / wspomnieć (wspomnę, wspomnisz) + B. – wracać do czegoś pamięcią, mieć wspomnienia
wydział – fakultet, część uniwersytetu, np. wydział neofilologii, chemii, architektury, medycyny
uczęszczać (uczęszczam uczęszczasz) – uczestniczyć w czymś, chodzić na coś, brać w czymś udział
dzięki temu – coś spowodowało coś innego, dobrego, EN thanks to that
Erasmus – tutaj: ktoś, kto jest na Erasmusie
chociaż – choć, mimo że, EN although
pomocny – taki, który lub pomagać
głównie – przede wszystkim
obcokrajowiec – cudzoziemiec, osoba z innego kraju
włóczyć się (włóczę się, włóczysz się) – potocznie: chodzić po różnych miejscach bez celu
Kraj Basków – region położony na północy Hiszpanii, gdzie znajdują się takie miasta jak Bilbao czy San Sebastián
niezapomniany – taki, którego nie można zapomnieć
doświadczenie – wydarzenie z życia, które przynosi coś nowego, EN experience
szczerze mówiąc – jeśli mam być szczera, prawdę mówiąc
niezbyt – nie bardzo
jeśli chodzi o + B. – co dotyczy, jeśli mówimy o czymś, à propos
uczelnia – szkoła wyższa, np. uniwersytet albo politechnika
narzekać (narzekam, narzekasz) na + B. – skarżyć się na coś, mówić o czymś lub o kimś źle
wykładowca – ktoś, kto uczy innych na studiach, wykłada jakiś przedmiot
prowadzić (prowadzę, prowadzisz) / poprowadzić (poprowadzę, poprowadzisz) zajęcia – uczyć jakiegoś przedmiotu, np. na uniwersytecie
na wysokim poziomie – bardzo dobrze, kiedy jakość czegoś jest wysoka
przyjemny – taki, który daje przyjemność, miły, fajny, pozytywny, EN pleasant
towarzyski – taki, który lubi innych ludzi, lubi być z ludźmi, rozmawiać z nimi
nawiązywać (nawiązuję, nawiązujesz) / nawiązać (nawiążę, nawiążesz) znajomość – zacząć znajomość, poznać kogoś
ulga – uczucie, kiedy kończy się coś negatywnego
mieć zamiar coś zrobić – planować coś zrobić
traf chciał, że – złożyło się tak, że, życie ułożyło się tak, że, EN as luck would have it
kolegować się (koleguję się, kolegujesz się) / zakolegować się (zakoleguję się, zakolegujesz się) z + N. – być z kimś w koleżeńskiej relacji
wpadać (wpadam, wpadasz) / wpaść (wpadnę, wpadniesz) do kogoś – potocznie: przychodzić do kogoś na niezbyt długo, odwiedzać kogoś, składać nieformalną wizytę
fajnie nam się gadało – potocznie: dobrze nam się rozmawiało
rozstawać się (rozstaję się, rozstajesz się) / rozstać się (rozstanę się, rozstaniesz się) – skończyć z kimś związek, tutaj: zacząć być daleko
podanie o przedłużenie stypendium – oficjalna prośba, kiedy chcemy być dłużej na stypendium
kawalerka – mieszkanie z jednym pokojem
brać (biorę, bierzesz) / wziąć (wezmę, weźmiesz) ślub – wyjść za mąż albo ożenić się
iść (idę, idziesz) / pójść (pójdę, pójdziesz) na kompromis – zrobić tak, że każda strona z czegoś rezygnuje, ale wszyscy są zadowoleni z rezultatu
zdalnie – przez internet, kiedy nie musimy chodzić do biura
przychodzić (przychodzę, przychodzisz) / przyjść (przyjdę, przyjdziesz) na świat – urodzić się
wywracać (wywracam, wywracasz) / wywrócić (wywrócę, wywrócisz) życie góry nogami – kompletnie zmienić życie

Sekret rzeki. Kryminał do nauki języka polskiego jako obcego. E-book (PDF)
Polski na B1. E-book (PDF)

Polskie seriale / B2

Downloads:

Polskie_seriale_B2_PDF

Kontynuujemy nasz quiz dotyczący seriali. Tym razem będzie mowa o polskich produkcjach. Zaczynamy.

1. Bohaterami tego serialu są mieszkańcy pewnego bloku na warszawskim Ursynowie. Znajdziemy wśród nich przedstawicieli różnych zawodów i warstw społecznych: profesora, prominentnego członka partii, lekarza, pracownicę nocnego lokalu i niestroniącego od alkoholu miłośnika gołębi pocztowych. Nad wszystkimi kontrolę chce sprawować autorytarny gospodarz o nazwisku Anioł. Serial ukazuje w krzywym zwierciadle absurdy życia u schyłku PRL. W Warszawie znajduje się ulica o takiej samej nazwie jak tytuł serialu.

2. To prawdziwy tasiemiec – do tej pory nakręcono już ponad 3500 odcinków! Jego akcja rozgrywa się w Warszawie, a bohaterowie to członkowie wielopokoleniowej rodziny. Serial miał być odpowiedzią na zagraniczne telenowele, które w latach 90. (dziewięćdziesiątych) podbiły serca polskiej publiczności. Niektóre postaci, sceny oraz kwestie są doskonale znane chyba większości Polaków, chociaż przedstawiciele młodszego pokolenia (i nie tylko) patrzą na tę produkcję z przymrużeniem oka, a czasem otwarcie się z niej naigrawają.

3. Ten serial, jeden z nowszych, został wyprodukowany przez HBO. Jego akcja, w przeciwieństwie do seriali omówionych powyżej, nie toczy się w stolicy, a w Bieszczadach, zaś głowni bohaterowie pracują w straży granicznej. W serialu są wątki kryminalne, więc bez spoilerów, więcej nie zdradzimy. Warto dodać, że serial został uhonorowany najbardziej prestiżową nagrodą polskiego przemysłu filmowego „Orły”.

4. Ten słynny czarno-biały serial powstał w drugiej połowie lat 60. (sześćdziesiątych), ale jego akcja rozgrywa się w czasach drugiej wojny światowej. Bohaterem jest agent wywiadu, który udaje Niemca. Serial był ogromnie popularny nie tylko w Polsce, ale i w innych krajach bloku wschodniego. W aktorze wcielającym się w rolę szpiega kochały się tysiące Polek i nie przeszkadzał w tym nawet fakt, że na ekranie nosił on niemiecki mundur.

5. Podobnie jak kilka innych cieszących się sporą popularnością seriali współczesnych, nie jest to oryginalny polski format. Akcja tego serialu toczy się w urokliwym Sandomierzu. Głównym bohaterem jest ksiądz, który oprócz sprawowania funkcji duszpasterza lokalnej parafii zajmuje się rozwiązywaniem zagadek kryminalnych.

Słownictwo:

Ursynów – dzielnica na południu Warszawy
warstwa – tutaj: klasa, określona grupa ludzi
prominentny – wpływowy, bardzo ważny
partia – tutaj chodzi o PZPR (Polską Zjednoczoną Partię Robotniczą)
niestroniący od alkoholu – eufemistycznie o człowieku, który często pije alkohol
miłośnik – wielbiciel, ktoś, kto coś uwielbia
gołąb – rodzaj ptaka, EN pigeon
sprawować (sprawuję, sprawujesz) kontrolę nad + N. – kontrolować
autorytarny – taki, który lubi mieć władzę nad innymi
w krzywym zwierciadle – w wyolbrzymiony sposób, karykaturalnie
schyłek – końcowa część
tasiemiec – tutaj: serial, który ma bardzo dużo odcinków, jest długo emitowany
wielopokoleniowy – taki, który składa się z kilku pokoleń
podbijać (podbijam, podbijasz) / podbić (podbiję, podbijesz) czyjeś serce – zdobyć czyjąś sympatię albo miłość
postać – fikcyjna osoba z filmu lub książki (w liczbie mnogiej funkcjonują dwie formy: „postaci” oraz „postacie”)
z przymrużeniem oka – z odpowiednim dystansem, niezbyt poważnie
naigrawać się (naigrawam się, naigrawasz się) z + D. – żartować, kpić, naśmiewać się
akcja toczy się – akcja rozgrywa się, ma miejsce
Bieszczady – góry położone na południowym wschodzie Polski
straż graniczna – formacja, która ochrania granice kraju
wątek – element akcji filmu
uhonorowany – wyróżniony, nagrodzony
wywiad – tutaj: organizacja, która szpieguje
udawać (udaję, udajesz) / udać (udam, udasz) – nie pokazywać, kim jesteśmy, ukrywać swoją prawdziwą twarz, EN to pretend
blok wschodni – potocznie: kraje socjalistyczne i komunistyczne w epoce przed rozpadem Związku Radzieckiego
wcielać się (wcielam się, wcielasz się) / wcielić się (wcielę się, wcielisz się) w rolę – grać kogoś, występować jako
szpieg – ktoś, kto zbiera tajne informacje i przekazuje je innym, EN spy
mundur – strój żołnierza, policjanta czy pilota
spory – potocznie: dość duży
urokliwy – uroczy, czarujący
sprawowanie funkcji – zajmowanie stanowiska, pełnienie roli
duszpasterz – ksiądz
parafia – jednostka administracyjna w Kościele, EN parish

Rozwiązanie
1. Alternatywy 4
2. Klan
3. Wataha
4. Stawka większa niż życie
5. Ojciec Mateusz

Sekret rzeki. Kryminał do nauki języka polskiego jako obcego. E-book (PDF)

Miłego słuchania!